این اقتباس با پسزمینهی دلهرهآور ایتالیای فاشیست در دوران بینجنگ، داستان کودکان سبکدل را به تأملی عمیق در مورد مرگومیر، غم و اندوه و معنای واقعی انسان تبدیل میکند. ژپتو، منبتکار غمگین، پس از، از دست دادن پسرش کارلو در یک بمبگذاری، پسری چوبی میسازد که به طرز مرموزی زنده میشود. برخلاف نسخههای سنتی، پینوکیو دل تورو، به دنبال تبدیل شدن به یک "پسری واقعی" نیست، در عوض، سفر او زیبایی نقص و ارزش وجود اصیل را بررسی میکند.